พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติของไทยเวลานี้ มีแต่เพียงพิพิธภัณฑ์โบราณคดีสมควรที่จะจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ประเภทอื่น ๆ ที่สำคัญขึ้นอีก เช่น พิพิธภัณฑ์ศิลปะไทย และศิลปะปลายบุรพทิศ (Thai and Far Eastern Museum) เพื่อจัดแสดงศิลปวัตถุยุคต่าง ๆ ในประเทศไทยและของต่างประเทศที่พบในประเทศไทย ศิลปะอินเดีย ลังกา ชวา เขมร จัมปา ฯลฯ พร้อมทั้งมีห้องประชุม หอรูปสำหรับเก็บรูปถ่ายศิลปวัตถุสถาน หอสมุดและหอแผ่นเสียง พิพิธภัณฑ์ชาติวงศ์วรรณา (Ethnological Museum) เพื่อจัดแสดงเครื่องมือเครื่องใช้ เครื่องนุ่งห่ม ฯลฯ ซึ่งครอบคลุมถึงชนชาติต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยด้วย พิพิธภัณฑ์ในท้องถิ่นเพื่อแสดงศิลปวัตถุของท้องถิ่น สำหรับบุคคลฝ่ายวิชาการควรส่งนักเรียนไปเรียนต่างประเทศด้านโบราณคดีในหลายแขนง เพื่อจะได้กลับมาเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะ วิชาซ่อมของโบราณที่ขุดค้นได้ วิธีถ่ายรูปของโบราณ วิธีทำแผ่นภาพกระจก ฯลฯ.

จดหมายจากกรมศิลปากรถึง ศ.ม.จ. สุภัทรดิศ ดิศกุล เพื่อส่งรายงานการประชุมจัดเตรียมโครงการปรับปรุงพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร ที่ท่านเสด็จเข้าร่วมการประชุมในฐานะ ผู้อำนวยการศูนย์ภูมิภาคว่าด้วยการศึกษาโบราณคดีและวิจิตรศิลป์แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในวันอังคารที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2535 โดยได้ประทานข้อเสนอแนะ ในหลายประเด็นคือ การกำหนดนโยบายของพิพิธภัณฑ์ต้องเป็นไปในรูปแบบใด, ควรปรับปรุงป้ายจัดแสดงให้ครบถ้วนและถูกต้อง, ควรจัดปาฐกถาหรือการบรรยายทางวิชาการโดยภัณฑารักษ์เพื่อเผยแพร่ผลงาน และควรตั้งคณะอนุกรรมการพิจารณาปัญหาต่าง ๆ รวมทั้งทรงสนับสนุนการพัฒนาบุคลากรของพิพิธภัณฑ์